Bonk, bonk, bonk, horen we ineens. We zitten gelijk rechtop in bed. Het is 23 uur en in Micleuseni is het rond die tijd stil in het dorp. Dus wie staat er op onze achterdeur te bonzen? Spiridon doet de deur open en daar staat ze, Lena. Een vrouw van rond de 50. Ondanks dat het buiten rond het vriespunt is, heeft ze enkel maar een dun shirtje, een legging en sokken aan. Ze huilt, ze zit onder de modder en ze heeft een flinke hoofdwond. Als Spiridon vraagt wat er aan de hand is, zegt ze: kun je me een slaapplek geven voor de nacht? Mijn man heeft me in elkaar geslagen en ik ben gevlucht. Ze heeft moeite om haar balans te houden. Het is duidelijk dat Lena gedronken heeft en ze weet het allemaal niet meer.
Tja, wat doe je dan he? Een dronken, bloedende, in elkaar geslagen vrouw aan de deur om 23 uur 's avonds. Spiridon nodigt haar uit om binnen te komen, we stoppen haar onder de douche, (prijs de Heer dat we nu een douche hebben want anders was het allemaal wat moeilijker geweest). Na Lena in een schone pyama te hebben gestoken, drinkt ze nog een kopje thee, om vervolgens in het geimproviseerde logeerbed te stappen dat we snel in de woonkamer hebben klaargelegd. We doen het licht uit en wensen haar een goede nachtrust.
Terwijl we zelf ook weer in bed stappen, denk ik na over alles wat er in het laatste half uur is gebeurd. Lena houdt me de hele nacht wakker. Ik heb medelijden met haar, wat voor leven heeft Lena? In elkaar geslagen worden en dan bij wildvreemden aankloppen en vragen om onderdak?
Laten we iig voor Lena en haar familie bidden. We kennen haar verder niet maar het is duidelijk dat ze geen rust en vrede in haar leven kent. Heel veel vrouwen in Moldavie hebben een hard en moeilijk leven, zonder hoop of toekomst. Laten we bidden dat vrouwen zoals Lena Hem zullen leren kennen en dat er een blijvende verandering in hun leven zal plaatsvinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten