De buren

Marin is 5 jaar oud en sinds een paar weken is hij onze buurjongen. Hij heeft ook nog een oudere broer Andrei (10 jaar) en een halfbroer Sava (15 jaar). Moeder en vader zijn gescheiden en dus woont moeder nu met de jongens in het huis naast ons. Wij dachten altijd dat het huis onbewoonbaar was en zo ziet het er ook uit maar het schijnt dat je er dus toch in kunt wonen.

Moeder werkt in een fabriek en dus is zij hele dagen weg en de jongens zijn dus hele dagen alleen thuis. Ze hebben 10 kleine eendjes waar ze op moeten letten en dat is zo ongeveer de enige verantwoordelijkheid die de jongens hebben. De oudere halfbroer gaat ook geregeld een dagje werken op het land en dus moeten Andrei en Marin zich zelf zien te vermaken. Voor Marin begint de dag rond 7 uur 's ochtends en hij komt dan ook wel eens effe checken wat wij doen rond dat tijdstip.
Je hoort dan zijn stemmetje roepen aan bij de voordeur: stefana of piridon. Als het even duurt voordat hij antwoord krijgt dan roept hij gewoon nog een paar keer en steeds harder.

Enkele weken geleden hebben ze ontdekt dat er twee grote kersenbomen in onze tuin staan en dus kwamen ze iedere dag even kersen eten. Want ja, als moeder hele dagen werkt, wie maakt dan het eten klaar? Niemand. Dus eten de jongens wat ze maar vinden. Kersen stond dus de afgelopen weken op het menu. Terwijl de jongens in de bomen klommen en hun buikje vullen, maakte ik regelmatig even een praatje met ze. En ja, vooral Marin houdt van kletsen en hij heeft in ons een goede gesprekspartner gevonden / luisterend oor.

Tegenwoordig komt hij elke avond als ik de groenten tuin besproei, gezellig naast me staan en praat over alles wat hem bezig houdt. En er gaat veel in zo'n jongetje om! wat is nu het verschil tussen een basketbal en een voetbal? en waarom noemt zijn buurmeisje ons sektemensen? en hoe zit het met dat kamp? kan hij ook mee? en nemen we de voetbal ook mee op kamp? maar zijn oudere broer die in bed plast, hoe moet het daar dan mee op kamp? en het is toch best lekker om af en toe wat wijn te drinken of niet dan? En wanneer kom je nog eens met een voedselpakket ons bezoeken? (Toen moeder en vader nog samenwoonde, twee jaar geleden, hebben we deze familie een voedselpakket gebracht en hij weet zich dat nog goed te herinneren).
De stroom van vragen houdt niet op..... Vanavond was de grote vraag of hij en zijn broers misschien bij ons zouden kunnen komen wonen als moeder naar Italie gaat? Als ik vraag of hij bij ons wil wonen zegt Marin dat hij het wel ziet zitten. Zijn motivatie: wij hebben heel veel ballen om mee te spelen, lekkere vruchtensap en ook eten we lolly's. Kortom, we hebben een goed leven.

Marin is een grappig mannetje en we genieten van hem, zijn geklets en zijn logica maar als je nadenkt over hoe zijn dagelijkse leven eruit ziet dan is het allemaal niet zo grappig meer. Gescheiden ouders, weinig eten thuis, een krakkemikkig huis met 1 bed, hele dagen alleen thuis, geen aandacht en liefde die hij zo hard nodig heeft. We hopen en bidden dat de tijd die wij met Marin en zijn broers doorbrengen ze Gods liefde zullen ervaren en zullen weten de dat Hemelse Vader van hen houdt en naar ze omziet.