Avonturen in Lozova....

Afgelopen week, op donderdagmiddag, waren Spiridon en ik gevraagd om te komen helpen tijdens een kinderprogramma dat georganiseerd zou worden in Lozova (1 van de plaatsen waar we in het najaar aan de slag willen gaan). Enthousiast gingen we op weg en we hadden ruim 100 kinderen, veel ouders en andere dorpbewoners tijdens de duur van het programma. Het was een drukte van belang en het mooiste was natuurlijk dat iedereen Gods liefde heeft kunnen zien en ook over Hem hebben kunnen horen. Aan het eind van het programma werden alle kinderen uitgenodigd om zondagmiddag om 3 uur opnieuw te verzamelen op het voetbalveld en dan zou er weer een kinderprogramma georganiseerd worden.....

( er werd niet bijgezegd wie dit programma ging organiseren...maar je voel het al aankomen, he?)

Zondagmiddag: Spiridon en ik waren 's ochtends naar de kerk geweest in Micleuseni en aan het eind werd ons gevraagd of we 's middags naar Lozova wilden gaan want ze hadden niemand anders gevonden. Oke, vol goede moed gaan we op weg....
We komen op het voetbalveld en ja hoor, rond de 100 kinderen en een paar ouders wachten al op ons. We hebben verder geen speelmateriaal bij ons dus uit de losse pols beginnen we wat spelletjes te organiseren....we zijn misschien 15 minuten bezig en wie komt er statig op ons aanlopen? De Orthodoxe priester en zijn gevolg! Oeps! Er wordt ons gevraagd of we officieele toestemming hebben om kinderprogramma's te organiseren en wie we wel niet denken dat we zijn en hier doen! De discussie wordt steeds uitgebreider en uitgebreider....vooral meneer de priester springt van de hak op de tak en weet alles zo te draaien dat hij degene is die goed voor "zijn schapen" zorgt en hij is een afgezant van God dus gelieve niet in discussie met hem te gaan of hem tegen te spreken....
Hij belt de politie en ook de burgemeester maar die nemen beide niet op....helaas voor hem....
Na een 20 minuten praten, hebben we besloten om te gaan want ja, het plezier van de kinderen was voorbij en verder konden we toch niets bereiken. De priester roept ons na dat hij hoopt dat het de laatste keer is dat hij ons ziet...
Ik vrees van niet maar we bidden dat hij de Waarheid zal leren kennen ipv in leugens te leven en deze ook aan anderen voor te houden.

Morgen gaan we weer op stap met een team voor een paar dagen en dit keer hopen we geen aanvaringen te hebben met orthodoxe priesters maar onze grootste uitdaging (iig voor mij) is het feit dat het een russisch sprekend gedeelte is vam moldova waar we heen gaan dus dat wordt effe bikkelen....1 ding is in ieder geval duidelijk: ik zal kort van stof zijn!!!

Tot na het volgende avontuur! Poka!