Vorniceni

In het dorp Vorniceni wordt er momenteel een hoop over ons gepraat. Iedereen probeert zich een mening te vormen. Eind november zijn we begonnen met Engelse lessen in het nieuwe gebouw. De eerste les waren er 20+ kinderen gekomen, de lessen daarna kwamen er rond de 10 kinderen. Tot nu toe hebben we altijd goed kunnen samenwerken met het gemeentehuis en vele projecten (brandhout, winterkleding, schoolspullen) hebben we samen uitgevoerd. Toen we vorige week op het gemeentehuis waren om, werden we aangesproken door een gemeenteraadslid en hij vertelde ons dat er vragen waren ontstaan over wie we zijn en wat we doen. Na een praatje met ons, trok de man de conclusie dat we hele normale mensen zijn... Er werd ons verteld dat we binnenkort worden uitgenodigd door de burgemeester voor een gemeenteraadsvergadering en daarin kunnen we dan uitleggen en toelichten wat de plannen zijn. Tot die tijd blijft het dus zeker een gespreksonderwerp in het dorp. Afgelopen zondag was er een speciale bijeenkomst georganiseerd door de orthodoxe priester. En opnieuw werd er (zonder ons) gediscussieerd over wie we zijn, wat onze plannen zijn en de opzet was natuurlijk om ons het dorp uit te werken. Maar zoals Spiridon laatst zei: we stappen pas op, als de Heer dat zegt....

We willen vragen om met ons mee te bidden, er is veel wijsheid nodig over wat wel en niet te doen, wat te zeggen en wat niet te zeggen en tja, het is natuurlijk ook niet echt leuk om allerlei leugens te horen. We bidden voor Vorniceni en we hopen binnenkort een levende kerk te zien!